Yıldırım Türker/Seçmece Eşitlik Ülküsü

yoll Ptsi Mart 08, 2010 9:38 am

07/03/2010

YILDIRIM TÜRKER (Arşivi)

Türk Standartlar Enstitüsü çok zorlu bir görevi yüklenmiş, dünya ölçütleriyle bağdaşmayan ahlaki-toplumsal tartı ayarlarımızı bütün milli özellik, hassasiyet ve tepkilerimize uygun olarak saptamaktan yılmıyor. İlmek ilmek ideoloji örgüsüyle sıkı bir gömlek. Bu bedenimize uygun biçilmiş deli gömleği içinde sesini duyurmaya fazla şansı olmayan bedbahtlar olarak güdülüp gidiyoruz işte.
Son derece kalın bir kaygısızlıkla bu TSE damgalı ölçütleri kullanıyor dolaşımdaki bütün iletişim kanalları. Öylesine berbat bir kokteyl ki bu, içen ömür boyu ayılamıyor. Baş ağrısı, göz dönmesi, sinsi bir bulantı eşliğinde turlar...
Tarkan’ın uyuşturucudan gözaltına alınması paşaların darbecilikten gözaltına alınmasına denk geldi ki, deli gömleklerimiz içinde bir daha çırpınalım. Bu milletin paşalarla geçmişini bir kez daha hatırlatmanın gereği yok. Yıllarca memleketin gerçek sahipleri olarak anlı şanlı rütbeler edinip her darbeden aslanlar gibi güçlenmiş çıkarak benzersiz bir korku iktidarı edinmiş paşalarla ünsiyetimiz bellidir. Şimdi onlar arada bir çekyatlarda sabahlıyor ya, orta halli sıkıntı imgesi çekyat bir süredir bir küfür gibi tınlıyor hayatlarımızda.
Kaç on yıldır sürdürülen bir savaşın kahraman komutanları şimdi birer ikişer o çekyatlarda konuk edilir, saatler süren sorgulardan geçirilirken bir zamanlar askere gitme konusunda gösterdiği direnç sonucu zamanın milli kahramanları tarafından epeyi hırpalanan Tarkan’ın da o çekyatlara düşmesi elbette kafaları karıştırdı.
Hatırlamamak ne mümkün; Tarkan, askerlik hizmeti konusunda gönülsüz davranınca Reha Muhtar’ın başını çektiği basın tedhişçileri tarafından sertçe uyarılmış, evinden çalınmış kimi fotograflar yayınlanıvermişti. Bu fotograflarda Tarkan erkek arkadaşıyla ‘samimi görünüyordu’. Üstelik çıplaktı.
Tarkan’la patlak veren mahrem tartışmasının kilit noktası olan, ‘kamusal şahsiyetlerin özel hayatının dokunulmazlığı söz konusu olamaz, medya yakaladığı yerde faş eder’ önermesinin yavanlığı medyamızın etik konusundaki kayıtsızlığını bir kez daha açık etmişti. Tarkan’ın başına gelenler, popüler olmanın meşru bedeli olarak sunuluyordu. Kevin Spacey’e, George Michael’a yapılanlar örnek gösteriliyordu. Böylelikle bu fotografları yayınlayan medya kuruluşları kendilerine muadil olarak batının en ufak bir saygınlık ve güvenilirlik iddiası taşımayan paparazzi basınını göstermiş oluyordu. Tabii Muhtar emminin farkı, bir şantajcıyla suç ortaklığına gönül indirip Tarkan’ın evinden çalınma özel fotograflarını yayınlamış olmasıydı.
Tarkan, dünyaya açılmış bir Türk evladı olarak daha o zaman üvey ilan edilmiş oldu.
Şimdi tutuklanmadan salıverilmesinden sonra, özel muamele gördüğü, savcılığa diğer gözaltındakilerden farklı olarak kelepçesiz götürüldüğü, nezarethane yerine paşalara layık çekyatlarda yatırıldığı konuşuluyor. Ne kadar popüler gönüller prensi olursa olsun, o kaldırılıp altından lavanta kokulu misafir çarşafları çıkarılan çekyatlar ona çok görülüyor. Kimi köşebaşı uzmanları ciddi ciddi ayrımcılıktan dem vurup Tarkan’a ayrıcalıklı muamele gösterilmesini kınıyor.
Daha önce paşalarına bu kadarını bile pek eziyetli, pek aşağılayıcı bulmuşlardı oysa. Şimdiyse “Tarkan Paşa” diye manşet atıyorlar. Çünkü paşalara ayrıcalıklı davranılması onları elbette rahatsız etmiyor. Aksine, paşalara ayrıcalık talep ediyorlar. Paşalarına bakıp babaları hapse düşmüş gibi kaygılı ve umutsuzlar. Baba hapisteyken üvey evlat insana iyice batıyor, değil mi?
Öte yandan, edepsiz yanım beni farklı bir okumaya teşvik ediyor. Acaba, Tarkan’ın paşalığının ilan edilmiş olmasının; ona gösterilen ayrıcalıklı muameleye itirazın ardında paşalara gösterilen ayrıcalık karşısında sesini çıkaramamak yatıyor olabilir mi? Tarkan, sana söylüyorum, paşam sen anla kabilinden. Belki de diyor eğlenceli yanım, Zeki Müren’in 12 Eylül’de kulaktan kulağa bozguncu bir fısıltıyla yayılan sözlerini hatırlamalı. Hani halkın kendisine neden paşa dediği sorulunca Müren’in vermiş olduğu cevap.