Tanrı ve Yoksul

Misafir Cuma Şub. 05, 2010 1:11 am

Sunu

ey sen
emeği bol olan
aşı,evi ve neşesi olmayan

ağzın senin değil
ellerin ve gözlerin de
ışık gölgeyide üretiyor,bak

ve haydi söyle,
özgürlük,eşitlik ve barış varken
sana boyun eğmeyi kim öğretti

Giriş
1
bir yankı bu
insansız tanrı yoktur

ürperti yarattı onu

aldı gücünü
körpe bir yalnızlıktan

ve kutsandı ölüm

2
doğmamış
bir doğurmayla doğandır o

korku büyüttü onu

üfledi özünü
yontulmuş bazalt taşlara

ve yüceldi ruh

3
başlamasız
bir başlangıçtaki o

acı besledi onu

verdi buyruğunu
zırhını giymiş elçilere

ve döküldü kan

4
var olan
bir varolmamıştır o

yokluk çağırdı onu

rızasını gösterdi
insanı ganimet yapan güce

ve başladı yoksulluk

Gelişme
1
tanrı ağır uyku
yoksulun elleri kekeme

kuraklık bir damlanın içinde

kambur o bakışlar
kesilmiş bir ağaç gibi hüzün

2
baba,ekmek,anne
ve yetim bir çocuğun kalbi

k,mse ıtırdan söz etmesin

tam böyle işte
yoksul çalışır,dua eder,ezilir

3
günah belki de
boyun eğmektir zor güce

bir deniz boğuluyor sahilde

yanlış bedende
yoksuldan çalıntı gülümseme

4
uykusu kaçmış ipilti
ama onunla başlar tüm fırtına

yalnızlık serçe konmamış ağaçtır

insan susar önce
kendi ucundan düşer sonra

5
güneş sarı sıcak ya
ama bitsin sabır kar yağacak

ve kimin yüreği sımsıcak

kokusuda bırakıp gider
ölü bir çiçekte kalan son yaprağı

6
yara konuktur gider
kabuğun aklında ağrı kalır

duyulur umudun sesi ve acı diner

tanrı gizli,insan esrik
belki aç bir çocuk bağırdı öldü

7
kan akınca böyle
utanıyor güldeki kıpkırmızı

zifir gece beyazın göğsünde
yırtılmış bir anlamdır
bir çok yoksul satıyor acılarını

8
öyleyse hiç yoktur
anası ağlar ya insan yoksulsa

gülmeyi kim böyle paylaştırdı

keder hırçın ve mağrur
dökülen gözyaşı dönüyor göze

9
tanrıyı korkutmuşlar
dedi ölürken yaşlı bir yoksul

söz kavganın kefesinde dara olur

akşam insan ne ister
ve işçinin avucundaki akça nasır

10
tanrı çok ıssız
grev,zorbalık ve semavi

bütün gün yaralı su

ırmaklar yırtılmış
yine faili meçhul o akıntılarla

11
insandır sadece
sömürülünce hiç üzülmeyen

gece ve ışıklarını unutmuş sabah

sevip sayacağı
bir tek gözyaşı var yoksulun

12
bahara duyulan korkudur
bıçakta tomurcuk gül deseni

kahır susmak kadar ağır

çığlıklar kapıda
ve uzaklara gider vicdan

13
annesini elleriyle öpüyor
ağzı çalınmış yoksul bir çocuk

açlık ağulu akmak ister

bağrı yanık çok ev var
tuzu yok ,yağı ve şekeri

14
yoksul bir yangın
alır alevini çıkar sokağa

acı en çok hep diri

ekmek o kadar güzel ki
onu eşit dağıtmalı herkese

15
el değmemiş ne varsa
onu bozacak iştaha sahip insan

ve arınmalı kim susmuşsa

öyle kurumuş ki hayat
serin sular gibi içiliyor kardeşkanı

16
sanki anne sesi
eşitlik,barış,özgürlük

oysa tanrı,devlet ve efendi

sonra nasıl
böyle bırakılır bu dünya

Sonuç
1
ne suç işledi
tutsak,köle,ırgat ve işçi

savaş kan olmak için akan sudur

tanrı neler söylüyor
açlıktan ölen yoksul için

2
yoksulun kalbi
ağacını özleyen bir yaprak gibi

bir parça mutlu aile kokusu

tanrı insanla geldi
sevinen yoksul değildir

3
işçinin karaşın elleri
ve kucak dolusu açlığa çare

umutlar gibi ısıtır öfke

öyle ya bilen söylesin
tanrı hiç yasakladı mı köleliği

4
yoksulluk savaştır
ateş üşür,su ıslanır

sınırları olmayan ülkedir barış

işte hepsi bu
tanrı bir ama yoksul çok